Of Blogging Again

Masarap mag-blog. Normal naman sating mga tao ang dumaldal at magkwento. Pero siyempre, namimili tayo ng isasa-publiko. Hindi lahat ng bagay dapat nalalaman ng iba. Hindi rin lahat dapat sinasabi basta-basta. Dapat maging maingat sa lahat ng sinasabi. You'll never know when anything that you say may be used against you.

Oo. Kontrabida ako. Kaya alam ko yang mga bagay na yan. haha.

Anyway, if ever may kakilala akong makakabasa nito, baka maitanong nya sa sarili nya na actually eh para sakin, ok lang ba kay Edward na nagpopost nga siya dito na halos wala namang nagbabasa?Or for me, tanong ko na sa sarili ko kung wala talagang nakakabasa nito, ok lang ba sa akin na magpost dito ng alam ko namang walang nagbabasa?

By all means, yes. Masaya ako na nakakapagtype ako at nakakapagpost dito regardless if there is any one who can actually read my posts. Mas maganda nga yun eh. Walang issue, walang pakialamero/a, walang epal, wala lahat.

Wala ring magdidikta kung paano nga ba ang tamang pagbblog. Walang magdidikta kung ano ang dapat kong ilagay dito. Wala. Wala. Wala.

Dahil jan, eto ang "Ako ang daigdig" ni Alejandro G. Abadilla. Nearly only writers can relate to this. Hahaha. Hindi ko na ito ipapaliwanag. Bahala ka na kung naiintindihan mo. Basta ako naiintindihan ko siya. And this is what this blog is all about.

I

ako

ang daigdig

ako

ang tula

ako

ang daigdig

ang tula

ako

ang daigdig

ng tula

ang tula

ng daigdig

ako

ang walang maliw na ako

ang walang kamatayang ako

ang tula ng daigdig

II

ako

ang daigdig ng tula

ako

ang tula ng daigdig

ako

ang malayang ako

matapat sa sarili

sa aking daigdig

ng tula

ako

ang tula

sa daigdig

ako

ang daigdig

ng tula

ako

III

ako

ang damdaming

malaya

ako

ang larawang

buhay

ako

ang buhay

na walang hanggan

ako

ang damdamin

ang larawan

ang buhay

damdamin

larawan

buhay

tula

ako

IV

ako

ang daigdig

sa tula

ako

ang daigdig

ng tula

ako

ang daigdig

ako

ang tula

daigdig

tula

ako